eşinin tayini doğuya çıkınca istanbul'da yalnız kalan öğrenci ablam n, bir öğrenci akrabamız r'yi yanına alıp onunla kalmaya başladı. ve ben de gelip gidiyorum eve. geçen gün karnım acıkmıştı gece gece. kalkıp ekmek arası domates peynir yaptım yedim. mutfakla oturma odası bir. geçiş yeri var 1 metre kadar, oraya biraz peynir döktüğümü farkettim. akabinde de oturmaya devam ediyorum olduğum koltukta. bizim r mutfağa geçti, geri gelirken de peynirleri görmüş:
r- ya kim döktü bu peynirleri üzerine basıyoruz?
ben- e basma üstünden atla r.
(diğer yandan da ablam "gnr dökmüştür kim dökecek" demekte arkadan gelen bir sesle)
r- ne??! ne diyo bu n abla ya?
n- bırak şu manyağı bee
ben- ne olmuş yani iki peynir döktüysek, basmayın siz de toplarız bir ara alala ya.
edito: amma da peynirlerin haysiyetini düşünen varmış ha. sevgiler seoviler.
