Bir şarkıyla bir şiirle anlatilabilecek bir yilginlik degil vazgecmek. Cok kez gittiler benden ve ben de cok gitmek istedim. Baslayamaya cok korktuklarimdan,bitirmeye cesaret edemediklerimden,kafamin icinde fikrinin varoldugunu bilmeye bile dayanamadiklarimdan,belki cok siradan olacak ama tum acizliklerimden ve tum benliklerimden vazgecmek istedim. Ne intiharla,ne siddetli serzenislerle vazgecmekti bu. Sadeve vazgecmek. Koyverip gitmek degil,koyvermek ve sonra kalkip gitmek istedim. Cok defa. Yeni bir yolun sunulacagi gunlerin hayaliyle,umuduyla avunmak istemedim. Kalkip o yoldaki kapilari asindirmak istedim. Kendimi bi nebze olsun kurtarabilmek icin dahil olmak istedim. Ama olmadi. Olamadi.
Vazgecmek kesinlikle ve kesinlikle beyinden gelen bir komut degil. Bobrek,dalak bile vazgeciste daha cok rol oynayabilir ama beyin degil.(ki bobrekler falan da iflas edip vazgeciyorlar arada) her neyse nukte benim isim degil. Vazgecmek beyinden,bir karardan dogabilecek bir eylem olsaydi defalarca vazgecebilmistim. Ama hala bu satirlardaysam,hala bu kelimelerleysem vazgecememisim demektir. Vazgecmek kolay degil. Vazgecebildiklerinizin kiymetini bilin..
