rektörlüğün babadan oğula geçer gibi eşler arasında paslaşıldığı üniversitenin öğrencileridir. vinsanlı iseler şükürle karışık bi eziklik vardır bünyelerinde çoğu zaman , zira kampüslerinde bırakın binayı , merdiven bile yoktur. ama bir yandan da dağ başına çıkmadıkları için şükrediyorlardır. yok , o ezik ben değilim. ben günleri sayıyorum bitsin diye bu kabus
