Müthiş bir hikayesi olmasına rağmen nedense Türk insanı tarafından pek bilinmeyen bir şahsiyettir.
Şu anda bile isveç'le aramızdaki ilişkinin temelinde bu adamın Osmanlı topraklarında yaşadığı 5 yıl yatar.
Aslında hikayesi film gibi hayli ilginç, gerçek olamayacak kadar komiktir.
Osmanlı topraklarında kaldığı süre içerisinde kendine bir saray yaptırmış ve adeta küçük bir isviçre inşa etmiştir. Misafir edilmesinin üzerinden yıllar geçmesine rağmen ve hatta bab-ı Âli'den defalarca kez artık ülkesine dönmesi istenmesine rağmen türlü bahanelerle gitmeyi reddetmiştir. En sonunda kendisine eğer gitmezse zorla çıkarılacağı bildirilmiş, ölürüm de gitmem minvalinde bir cevap vermesi üzerine sarayının önüne namluları ona dönük 10 adet top dikilmiş ve yeniçeriler gönderilmiştir. Ha bu arada şarl'ın yeniçerilerle olan ilişkisi de ayrı hikaye. Geçen zaman içerisinde Yeniçeriler onun duruşuna, konuşmasına, cesaretine hayran olmuş ve ona karşı büyük bir saygı beslemeye başlamışlardır. Devlet onun zorla çıkarılmasını emredince ona kötü davranmak istememişler ancak şarl gitmem de gitmem diye tutturup bir de üstüne silahını çekip üstüne gelen yeniçerileri vurmaya başlayınca artık yeter deyip onlar da ateş etmiştir. Yanındaki askerlerine de ateş emri vermiş ve ciddi ciddi küçük bir savaş yaşanmış epeyce tantana kopmuştur. Sayısını bilmemekle birlikte ölenler bile olmuş.
Şarl yaralı olarak ele geçirildiği zaman çıkardığı onca olaya rağmen ve kaybetmesine rağmen yüzünde bir gülümseme vardı. Bu tuhaf adam isveç'e gönderildikten sonra Osmanlı'da misafir olduğu zaman içinde yaşadıkları büyük merakla ve ilgiyle karşılandı ve Türklere karşı derin bir sevgi oluşmasını sağladı.
Demirbaş Şarl'ın hikayesinden müthiş bir film çıkar ama yönetmen Asterix ve Oburix'in yönetmeni olsun isterim. *
Bir de yeniçerilere acayip borç takmıştır namussuz.
