Vedaları hiç sevmem.. Aslında ben hiç veda eden olmadım.. herkes bir yerde beni bıraktı ve gitti.. Geçti elbette bir şekilde geçti ama acıtarak,kanatarak geçti, yok olarak geçti.. Ben vedaları hiç sevmem gönlümde kocaman bir boşluk bırakan vedaları.. Tamamen sadakatli vedaları(!) suçlanarak vedaları hiç sevmem.. Sanki sen suçlusun gibi.. hem arkada kalan sen olursun hem de suçlanırsın ne acıdır ama. o nasıl bir yok oluştur.. ağlarsın belki gitmesine değilde yaşanmışlıklara ağlarsın için kanaya kanaya ağlarsın.. Ama geçer illaki geçer hayat bu yeni dostluklar yeni sevgililer olur, bir şekilde sende bırakırsın onu bir yerlerde ama gel gelelim o yerden her geçtiğinde gene başlar tüm acılar.. Yolunu değiştirirsin artık onunla ilgili tüm hatıraları atarsın bir çöpe geçer gider ta ki bir radyo kanalında çalan müziğe kadar o çok mutlu anlarda dinlediğiniz müzik senin kalbini acıtır.. tekrar başlar unutma evreleri bu sefer ne müzik dinlersin ne de başka bir şey yaparsın tamamen unutmuşsundur onu ama ne olur. çıkar gelir. Hemde ummadık zamanda tam onu unuttuğun zaman da çıkar gelir, tüm hatırlarını yaktığın zaman hatırlatır kendini.. Ben geldim der. Gene her şeyin içine etmeye geldim der. Sen kabul edersin her şeyiyle seni bırakmış olsa bile. Ama o sadece kendini hatırlatmaya gelmiştir gene gider ve gene kendinle baş başa kalırsın. kendine sözler verir gene oturursun bir köşeye bu sefer açarsın o dinlemeye korktuğun şarkıyı evet bilerek açarsın bu sefer kendini üzmek için açarsın..ama korkma geçer kendini hatırlatmasına izin verme artık ve yoluna bak unut bütün yaşanmışlıkları bırak gitsin, ne yapmak istiyorsa yapsın, bekleme artık onu, ağlama artık sil o göz yaşını..KENDiNE GEL..
