günlerdir kafamı yiyip bitiren soru. sonuna kadar okuyunuz. bu tezime karşı bir antitez oluşturabilirsiniz. amacım bir sentez oluşturmak.
şairlere,ozanlara,filozoflara,aşıklara has bir aşktan bahsediyorum. aşk bir duygu olduğuna göre her duygu evrende kendine yer edinir ve bu evrenin sonu yoktur. insan ölünce sadece beden ölür ruhlarımız yaşadığımız duygularımızla beraber sonsuza dek varolur. bu ister dine inanın ister inanmayın böyledir. hayat bu kadar basit olamaz, aşk dediğimiz şey boşuna var olamaz çünkü aşk'ı hissederiz ve aşk var olduğuna göre ruh denen birşey de vardır çünkü beden sadece et ve kemikten ibarettir ve bunlar aşk'ı hissetmeye yeterli şeyler değil. şöyle düşünün: bir hayvanın etini yediğinizde onun ruhundan bir parça yemiş olmuyorsunuz, sadece bedeninden bir parça yemiş oluyorsunuz onun ruhu sadece kendine ait ve ruhuyla sonsuza dek varolacak.
eğer aşk varsa, ruh da vardır. ruh varsa, ruhların gittiği bir yerde vardır. bedenlerin dünyasının yönetici(leri)si varsa ruhların dünyasının da bir yöneticisi vardır.
sonuç: aşk hiç yok olmaz,eğer yaşıyor ve yaşadıysanız tabii.
