ister uğraşların eskiye göre daha fazla artmış olması, ister elektro manyetik etkiye mağruz kalmak ister de ahir zamanın gelmesine atın suçu. var böyle bir realite.. yıllar akıp gidiyor farkına varmadan.
Bugün arkadaşlarla prova alırken yapılan sohbetler, izlenilen videolar ve eski müzikal projeler sohbetlerimizle 2000-2009 yılları arasında bir yolculuk yaptık. ekipte 30'u deviren abiler de var, onların 20'li yaşlarına denk gelen o dönemdeki kayıtlarını izledik, o videoları izlerken gözlerinin dolduğunu, o anları anarken bir buruk olduklarını gördüm ve o günlere özlem içinde olduklarını hissettim. ben de kısmen müziğe ve hayata erken yaşlarda, 2004 yılında 17 yaşındayken başladım ve bir baktım ki 10 yıl geçmiş o zamandan bu zamana... bir de eylül benim içimi hep bir buruk yapar. işte bunların hepsi bir araya gelince zihnimde içimi bir hüzün kapladı. henüz 27 yaşındayım, o kadar çok şey sığdırdım ki bu 27 yıla, daha ne kadar yaşarım bilemiyorum ancak bundan 10 yıl sonra da bu akşamki provayı hatırladığımda inanıyorum ki aynı hüzne gark olacağım. yoo, 27 yaş buhranında değilim. sadece bir bilinmeze doğru sürüklenmenin ruhuma tezahürleri bunlar... hayatın ne kadar süreceği, bize ne sunacağı, yarın nerede ne olarak hayat sahnesine çıkacağımız asla bilinmez. işte bu bilinmezliğin içinde ilerliyoruz pupa yelken... şu ana kadar ki yaşamımdan çok şükür bir şikayetim yok. elbette hatalarım, yanlışlarım, ve faul denilebilecek davranışım çok fazla olmuştur. ancak özür dilemesini bildim ve bir daha aynı delikten geçmemeye gayret gösterdim. evet bu bir iç döküş oldu okuyucu, eğer bu yazıyı okuyorsan inan değer verdiğim bir insansın ve bana değer vermenden kaynaklanır değerin büyük ölçüde... öperim seni ruhundan. hayat birlikte güzel ve gelecek günlerin de güzelliklerle dolu olmasını temenni ederim.
