lisede dersane de tanıştığım bir arkadaşım var. o dönemde çok yakındık şimdide öyle sayılırız birbirimizi senede 1-2 defa görsek bile yine o zaman ki samimiyeti yakalıyoruz. haftaya da buluşalım diye sözleştik. lakin arkadaşımın bir özelliği bana bastırmaya çalıştığım kötü anıları hatıraları hatırlatıyor. adeta her buluşmamızda kendimi buruk bir kalple buluyorum. özellikle son yıllarda gerilmeye başladım yanında. o konu açılacak diye. ben üniversiteye oda askere gitmeden önce birbirimizi görelim diye haftaya sözleştik fakat yine o hatıralar o üstünü kapamaya çalıştığım duygular ruhumu dövüyor.
