Yorgunum. Ankara içinde gezerken seferi oluyordum. 21:12 de bindiğim metrodan 22:51 de indim. Sanki hızlı tren ile eskişehir' den döndüm. Yol tuttu midem bulandı. Muavinden su isteyesim, Molaya ne kadar var diye sorasım geldi. Zaman zaman ayakkabılarımı çıkardım.
Sincan metrosuna bindim gop durağında Batıkent aktarma sonrasında da ankaray ve şimdi evimdeyim.
Apaçilerle çıktım yola, batıkent' ten justin bieber hayranı, kıçı başı ayrı oynayan gençleri tanıdım, ankaray' da bestseller kitap tutkunu insanlarla sonlandı yolculuğum.
Farklı duygular içinde yazıyorum bu satırları. Bazen gülüyorum peşine melih başkan geliyor aklıma ve bir hüzün kaplıyor içimi. Korkulu Düşlerimi yorumdan kaçıyorum o derece.
ilk defa kullandım sincan metrosunu. Daha metroyu beklerken başladı gariplikler. At hırsızı tipli bir çocuk ve kız arkadaşı gayet samimiler. Çocuk ara sıra kontraya çıkıyor. Eli kolu rahat durmuyor. Ben de güvenlik görevlisi ile sohbet ediyorum. Adam bunları görünce sabır çekmeye ve bana dert yanmaya başladı. " insan sevgisini böyle mi gösterir? Özelidir o. Eğer böyle yapıyorsa onu sevmiyodur. Evimin ordaki parkta da vardı böyle 20 25 tane çakal onları temizledim. Abilerini çağırdılar onları da hallettim. Onlar da başkalarını çağırdı. Gelenleri de tanıyorum. A. Abiniz ne derse o gençler dediler." O sırada metro geldi iyi akşamlar dedim. Bindim metroya.
Sincan burası. Fosforlu abidas eşofman, yakası kaldırılmış çakma polo Tshirt giymiş gençler, bir tane ayyaş dayı ile bindik metroya. Çocukların biri müzik açtı. Ama ne müzik. Paket servis yapan motorcuların müziklerinden. Apaçi tarzı. Ara sıra kapılmışım kafa salladım hoş bir ortam. iki durak sonra indiler. Bir bağ oluşmuştu aramızda. Duygulandım biraz.
Sonra bakalım burada daha neler varmış dedim. Annesinin sözünü dinlemeyen 9 10 yaşlarında bir çocuk ve ayyaş dayı. Çocuk metroda el fenerini açıp camdan tünele tutuyor. Annesi de kızıyor buna. Çocuk asi tabi. Yasladım kafamı cama, kapadım gözlerimi. Bir durakta durdu metro. Bir böğürtü duydum açtım gözlerimi. Bizim dayı açılan kapının orada böğürüyor. Boğazını temizliyor. Dışarı Tükürmeye çalıştı beceremedi. Sakalında kaldı. içim kalktı. Sövmeye başladım. Sonraki birkaç durakta yine aynı. Birinde metronun içine tükürdü.bu gece karakolluk olabilirim şarkısını mırıldandım. Aktarma yaptık dayı ile. Yine aynı vagon. Ulusal kadar birlikte geldik. Ben de ankaraya geçtim. 21 dk yazan tabelayı görünce söylenmeye başladım. Banka oturdum. Yanıma biri oturdu. Elinde kimliği, kese kese ilginç bir şekil vermiş. Kazıyıp duruyor. intikam alıyor gibiydi. "Naylon üstüne naylon Çekersen olacağı bu" diye söylendi. Mal bu heralde dedim. Sonra tekrar " yaaa naylon üzerine naylon Çekersen olacağı bu. Evde bakacam artık çaresine." Adam öyle bir söyledi ki uğruna hapis yatmış ancak ihanet karşısında onu ortadan kaldıracaktı. Buyur birader dedim. Yok abi bir şey. Öyle söylemiyorum dedi. Hea o şekil dedim. Millet deliye hasret biz akıllıya dedim. indim Evimin orda. Yaklaştıkça eve müzik sesi duymaya başladım. Çığlıklar geliyor. Bir kafe var. Kına gecesi var kafede. Millet olmuş pilot. Ankara oyun havası çalıyor. Darbuka falan var. Do it again klibindeki gibi müziği duyunca oynamaya başladım.
Sabah 7 den beri ayaktayım ondan herhalde. Ben de anlamadım neden olduğunu.
Kendi ihtilalimi başlattım bugün ve bunu sözlüğe yayacağım.
