doksanli yillar ülkemizde ve dünyada bir çok olumsuzluğun yaşandığı ama bütün bunlara ragmen deli dolu gecen cilgin yillardi. evet seksenlerde daha bir seylerle ilk defa tanismanin heyacanı vardi. ama doksanlarda bunun tadinin cikartildiği senelerdi.
doksanli yillari köküne kadar yaşamiş ve sömürmüş biri olarak diyebilirim ki özellikle 1999 senesi özlenecek bir sene idi.
depremin olmasi bir kenara birakirsak, o sene gelecek milenyumdan herkes ümitli idi. simdilerde sömür sömürdüğümüz bir cok sey o zamanlar arz-i endam etmişti.
bugunun parasi 20 milyon ile cilginlar gibi eglenip bir taksi eve dönmek kabil idi. (enflasyondan arindiripta konusuyorum)
ama şimdilerde ise 20 kaat ile ile en fazla 3 bira icilip eve dolmusla dönülmektedir.
belki de doksanli yillarin sevilmeme sebebi o kaybedilen nesedir.
evet 2001 krizi üzerimizden silindir gibi gecti.
bütün siyasi tercihler ve modeller kullanildi.
gündemin bas döndürücü değişimi ve matrakliği alisildik geldi.
belki de iyice kasvetli olduk.
ama söyle disari bakinca 90'li yillara nazaran ahali daha somurtuk duruyor.
eh bir insanlar neseli oldugu ve sabalak zamanlari özler ama bunu itiraf edemez.
varsa yoksa catik kasla ben olgunum havalarina girip arabesk rocka talim edin bakayim.
evet mikrofonlarimiza geliyor hep beraber dans ediyoruz.
