evliliğin "bir kağıt parçasından ibaret" olduğu düşüncesi zamane insanına göre çok doğaldır, çünkü;
zaten bireyler bu zamanda evliliğin içinde olan her şeyi evlilik dışında yapmaktadırlar. bu durumda elbette, geriye sadece "kağıt parçası" kalıyor ve bu eylemi gerçekleştirmek "saçma" olarak nitelendiriliyor.
Evliliğin her şeyden önce bir "kanıt" ve "kültür" ürünü olduğunu unutmamak gerek. "Seni seviyorum" demenin güzelliği neredeyse, "evlilik" kavramının da güzelliği ve naifliği oradadır.
Eğer, dini inancınız var ise -yoksa da olur, bakış açısını anlatmak adına söylüyorum- dini evliliğin de mantığı budur;
yakın ailelerin, çevrenin sizin sevgili olduğunuzu bildiği gibi Tanrı da bunu biliyordur. Lakin, bunu dile getirmek, aynı zamanda "somut bir tekrar" olduğundan çoğu kere faydalıdır. Zira bahsedilen, kurgulanan, niyetlenen şey "iyi gün, kötü gün, bir ömür ve sonsuzluk"tur. içindeki niyetin bu olmadığı birlikteliklerde saçma; bu olduğu birlikteliklerdeyse "zaten öyle, bu durumda neden olmasın ki?" şeklinde karşılanmaktadır ve öz olarak "bir olma sahnesidir".
