Yine bu saatlerde hiç iyi hissetmiyorum sözlük. Neredeyse 8 ay dolacak. Hiç kimsem yokken girmişti hayatıma. Hani o kadar zor zamanlarımdı ki ne arkadaş, ne aile ne de başka bir şey vardı benim için. insanlardan artık hiç bir şey beklemezsiniz ya hani tam da o durumdaydım. Her şeyden öyle ümidi kesmişken tanımadığım bir insandan aldığım mesaj şaşırtmıştı aslında. O ilk mesajın ardından hayatımın bu hale geleceğini nerden bilebilirdim ki? Tanıştıktan sonra onu ilk gördüğümde işte bu demiştim aradığım insan bu. Hani her şey o kadar güzeldi ki her gün, her dakika konuşuyorduk ve bana "ben" olduğumu hatırlatmıştı. Zamanla ona hissettiğim duygular ilerlemeye başladı ve ona bundan bahsetmeye karar verdim. Onun da beni sevdiğine çok emindim. Yanına gidip konuşacaktım ama bunu hayatımda hiç kimseye karşı yapmamıştım. Sonunda tüm cesaretimi topladım ve gözlerine bakarak seni seviyorum dedim. Ama oylseine güzel bir an dı ki hiç bitmesin istemiştim. Ama aldığım yanıt beklediğim gibi olmadı. O hiç kimseyi hayatında bu konuda düşünmüyordu. Böyle hayal kırıklığı yaşadığımı hatırlamıyorum. Aslında hayatında öyle hıçkırarak ağladığımı da hatırlamıyorum. Sonra ne olduysa oldu işte. Yeniden konuşmaya başladık aylar sonra bana benden hoşlandığını söyledi. Ama sadece o kadar bundan öteye benim geçmeme musade etmedi asla. Aramıza nasıl bir soğukluk girdi bilmiyorum ama artık konuşmuyoruz ve insanın böyle alıştığı birini kaybetmesi öyle eksiklik yaratıyormuş ki şimdi anlıyorum. Bir daha konuşur muyuz bilmem belki de hiç karşılaşmayız ama benim için hep o eksik bir parça olarak kalacak gelip tamamlayana kadar.
