Annem ve babam 6 ay ayrı evlerde yaşadılar. Daha doğrusu annem memleketimizde babam ise üniversite okuduğum sehirde benimle beraber yaşadı. Resmen ablam ve ben çocuk olmak yerine ebeveyn olduk. Onlar ise çocuk. Canım çok sıkkın sözlük. Artık annemde yanımıza geldi barıştı gibiler ama tam olarak değiller. Ayrı odalarda yatıyorlar. Bense günden güne karamsarlığa sürükleniyorum. Artık hiçbir şey beni mutlu etmiyor. Bildiğin mutsuzum. Karamsarlığım acayip artmış durumda. Şuan işteyim ama çalışasım yok. Sözlükte itiraf yazıyorum. Kız arkadaşım var ama şuanda o bile beni mutlu edemiyor. Bu arada okumaya da devam ediyorum. Okulumu 5. seneye uzattım. Ama bildiğin 6. seneye uzamış oldu. 2. dönemden dolayı. Herkes benim okulu 5. senemde bitirmemi bekliyor ve günden güne stresim artıyor. Strese girdiğim zamanlarda ise direk hasta oluyorum. Daha dün serum takıldı. Göğüs kafesim dar geliyor artık. Strese girip moralim bozuldu ya bi kere düzelmez artık uzun bi süre.
Korkuyorum sözlük çok korkuyorum.
