Geçen sene Mayıs başları. Kızıl saçlı, yeşil gözlü, beyaz tenli, fiziği çok güzel, yüzü çok güzel bir kız. Fiziksel olarak tek eksiği biraz boy. ilk gördüğüm anda dedim ki "ne güzel kızmış, keşke sevgilim olsa", Sonra da "kesin sevgilisi vardır, olmasa da bana mı kalır bu kız " diyip osmanlıcaya gömdüm kafamı çok iyi hatırlıyorum. Birkaç ay geçti, Ağustos başları. Ben zaten mayısta gördüğümden beri beğeniyorum kızı bir hoşlanma var hatta ara sıra aklıma düşmüşlüğü falan var böyle belli yani. Kurs ortamı, bir şekilde şansım yaver gitti yanıma oturdu bu kız. Sırf onun hevesiyle gidiyorum ben de zaten. Gün geçtikçe sohbet ilerledi arkadaş olduk. Sevgilisi varmış. Tahmin ettiğim gibi. Çok da uzun süredir beraberlermiş. Neyse işte hepten yakınlaştık artık işimiz takılıyoruz falan. Bi gün tamamen şan eseri arkadaşıyla buluşacağı yere ben de gidiyordum ama bir amacım yok gezmeye. Beraber Yürüyoruz, arkadaşı aradı ekildi bu ama artık gelmiştik bile. O zaman gel beraber takılalım dedim işte oturduk kahve içtik falan, öğleden akşam sekize kadar beraberdik, Sohbet muhabbet Vs. O gün gerçekten aşık olduğumu fark ettim. iki gün Sonra sevgilisiyle kavga etti. Çok canı sıkkındı, morali düzelsin diye yanına gittim yine bir gün beraber geçti. Bir hafta kadar Sonra Da sevgilisiyle ayrıldı. Ama bu bir haftalık sürede de çok yakındık, sevgili gibiydik. Gece yatarken "sarılsana" diye mesaj atmıştı çok iyi hatırlıyorum, ben de hani gururluyuz ya... "sevgilin sarılsın benim ne haddime" dedim. Zaten sonra ayrıldı çocuktan. Bu arada bunun kalp hastası olduğunu öğrendim, taşikardi. Durumunun çok kötü olduğunu söyledi, ölüm riskinden bahsetti. Birkaç kez de yanımda kötülenmişti.
Çocuktan ayrıldıktan sonra biz bir iki hafta arası bir süre sevgili gibiydik ama hiç dillendirmedik bu mevzuyu. Flörtten ileri bir ilişki. Ama tavırları çok değişikti. Kah "sadece arkadaşız" ayağı yapıyor, kah öpüyor. Ben bu kızı sevmem ama sevgilisi olması, ayrıldıktan sonra böyle çelişkili davranması Vs sebeplerden bir buçuk ay kadar bi süre fena depresyona girdim. Yemeden içmeden kesildim resmen. Korkunç günlerdi. Ara sıra birbirimizi yokluyorduk sevgili olma konusunda, ben tavrımı gizlemiyordum ama o hep çelişkideydi. En Sonunda bir gece konuştuk halloldu artık kesin sevgilimdi. ilk günlerin o muhteşem huzurunu hiç bir zaman unutamam. Hele ki uzun süre acı çekip sonradan elde edince... Muhteşem bir histi.
ilk vaka ilk ayımızı doldurduğumuz gün oldu. Çok sevdiğim bir dostum sabah beni bulup yakamdan kavradı, sarsarak "bu kız seni aldatıyor olum!" dedi. O günün rezilliğini unutamam. Ruh gibi gezdim, arkadaşlarım çok Çabaladı keyfimi yerine getirmek için, her konuda işe yarar ama burda olmadı. Akşam beraberdik. Konuştuk, yanlış anlaşılma dedi, adı geçen kişileri bizzat aradım konuştum, yanlış anlaşılma olduğu belliydi. Ama yine de bir şeyler yerine oturmamıştı. Hepsine rağmen aylarca çok mutlu günler geçirdik. Hasta oldum evime geldi, beraber eğlendik, sarıldık öpüştük aşkın her boyutunu yaşadık, ilişkinin 8-9 ay sürdüğü göz önüne alınınca kısa ama dolu dolu günler geçti, her şeyi ve en güzelini onunla yaşadım. Durum böyle olunca benim kalbimde yeri çok ama çok farklıydı.
Aşkın gözü kördür dedikleri çok doğru, o kadar seviyordum ki şu An senin okurken bile fark ettiğin saçmalıkları aksaklıkları fark edemedim. Bir süre Sonra da aksaklıkları görüyordum ama hiç bir şey yapmıyorum, sineye çekiyordum. Çünkü onunla mutluydum, beraber olunca yaşadığım o mutluluğu kaybetmekten korktum. Aile sıkıntılarım almış başını gitmiş, tek tesellim o, onu da bırakamazdım. Bırakamadım da, tabi bir noktaya kadar.
Tüm yalanları ortaya döküldü bir süre sonra. Tecavüze uğradığı, kalp hastası olduğu, defalarca kız arkadaşlarıyla olduğunu söyleyip ne haltlar yediği, hasta arkadaşına ziyarete gittiğini söyleyip konsere gittiği, istanbula gittiğini söyleyip aslında hiç gitmemiş olması, kullandığını söylediği ilaçlar Vs Vs daha Nice Nice yalanlar... O kadarını da sineye çekemezdim. Ayrıldım. ayrılık içimi yiyip bitirdi. Ama belli etmedim. O ise sürekli aradı, özledim diye ağladı falan filan. inandım, barıştık. ili hafta sürdü, tekrar ayrıldık çünkü kaldıramadım. Yüz yüzeyken hala eskisi gibiydik çok mutluydum ama evine bıraktıktan sonra bir şeyler sürekli içimi kemiriyordu. Dayanamadım ayrıldım. Aramaya ağlamaya devam etti, çok üzüldüm ve bu yüzden çok sert tavır almadım, ayrılmamıza rağmen öpüştüğümüzü hatırlıyorum. Hep O öpmüştü ama. iki üç hafta böyle gitti ve ben yine belirsizlik yüzünden ilişkinin başındaki gibi bir hal alma yoluna girdim. Bir şey yapmam lazımdı, ondan nefret ettiğimi söyledim. Bunu mantıklı yanım yalanları yüzünden sonuna kadar destekledi, duygusal yanım içimi sürekli kemirdi. Evet onca şeye rağmen hala bazı duygular vardı. Bu olay üzerine gitti. Ama hala gözümün önündeydi ve beni kıskandıracak her şeyi yaptı, resmen işkence etti bana. Sırf inat olsun diye kolpa erkeğiyle benim çalıştığım stüdyoya davul kursu bahanesiyle geldi. Neyse ki bunlar da bitti kurtuldum. Şimdi ayrılalı aylar oldu. Birkaç kere denk geldim. Her seferinde çok güzeldi bir kere de yanında biri vardı. Çok karmaşık duygular hissettim o anlarda. Hala bir çok durumda aklıma geliyor. Evet onunla beraber olamam anlat, mantığım nefret ediyor ama içimde bir şey hala özlediğimi söylüyor.
Her köşe başında, odamda yatağımda mutfağımda giysilerimde gittiğim mekanlarda şehrin sokaklarında, her hava durumunda her özel günde bir şekilde bir hatırası mutlaka var. Resmen tüm hayatıma nüfuz etmiş. Bir çok eşyayı bir çok alışkanlık haline gelen mekanı Vs sırf bu yüzden değiştirdim ama hala bir çok hatırası var ve bazen o kadar güçlüler ki her şeye rağmen Yıldırım etkisi yapıyor bünyede.
Bu da böyle bi hikâyedir dostlar. Üşenmesem her olayı yazardım. Okumaz kimse biliyorum, zaten kendim için yazdım. "kayıtlara geçsin" diye. Zamanla Detayları editlerim artık. Okuyan varsa da çok teşekkür ederim.
Edit: okunmasını gerçekten hiç beklemiyordum, teşekkürler.
