hayatımda ilk kez çok uzuuuuuunn süre beklediğim bir şey sonucu hayal kırıklığı yaşama ya da en basitinden 'bu muydu yani' sorusu sorma durumunda kalmadım. kelimeler zihnimden karman çorman akıp geçerken, onları bir araya getirebilecek konsantrasyonun ucuna dokunduğum her an bir çift yeşil ışık bütün görüş alanımı kaplıyor. ben mi abartıyorum, yüklediğim ön değerlerle peşinen kendi kendimi mi kör ettim, yüceltmek konusunda kendimi mi aştım. hiçbir şey anlamıyorum. uyuşuk ve şuursuz bir şekilde çok kısıtlı bir anının içinde yüzüyorum.
