2 kez işe giriş için kan aldırdığım ve arkasından hastanede 5 dakika içinde pat diye bayıldığım için nefret ettiğim olaydır.
ilk seferinde kan aldırdıktan sonra hemen oradaki bekleme salonunda başımı duvara dayadım. soğuk soğuk terlemeye başladım. gözlerimi kapatınca bir serinlik geldi, birden kendimi beyaz bir atın üzerinde buldum "dıgıdık, dıgıdık" gitmeye başladım ki bir çığlıkla uyandım. teyzenin biri "anaaam, öldü çocuk gitti çocuk" diye bağırırken açtım gözümü. bir baktım ki cenin pozisyonunda yerde yatıyorum. aniden kalktım, teyze de korktu. dedim sakin olun iyiyim.
ikinci işe başlama serüvenimde bu kez hazırlıklıydım. kan alan hemşireye "siz alıyorsunuz ya bu iki tüpü, ben birazdan pat diye düşüp bayılacağım" dedim. neyse çıktım dışarı oturdum. karşımda evlilik için kan aldırmaya gelen bir çift vardı, kumru gibi oturuyorlar onlarda el ele diz dize. ben soğuk soğuk terlemeye başladım yine, üzerimde kot pantolon var ama sırılsıklam o da. sanki su döküyorlar başımdan aşağı. bu şirin çift korku dolu gözlerle benim hulk a dönüşmemi izlemeye koyuldu. bende tatlı tatlı sırıtıyorum korkmasınlar diye ama vücut fonksiyonlarım iflasın eşiğinde, beyne ne oksijen ne glikoz gidiyor. sonra yine bir serinlik, bir ferahlama geldi. kulağımda sadece uğultu duyar oldum. zannediyorum ki gözlerimi kapattım iyi geldi. bu kez kendim uyandım, gözümü bir açtım görüntü yan. sağ tarafımdaki koltuğa yatar halde bayılıp gitmişim. saate bir baktım 10 dakika civarı o haldeyim.
özetle arkadaşlar hipoglisemi ye girebilen bir insansanız kan aldırmaya mutlaka ama mutlaka biriyle gidin ki benim yaşadığımı yaşayıp çöl bedevisi gibi yerden yere gezmeyin.
