90 li yıllarin başında kalitesi tavana vuran ammavelakin gitgide arabesklesen ve boktan müziklesen eserlerdir. gönül isterdi ki yükselen teknoloji ile dede efendiyi gececek bestekarlar peyda olsun. ammavelakin olmuyor. bize dayaniyoruz eskileri arayip tarayip bulmaya yahut lütfederlerse ahmet özhan'ın sesinden dinlemeye.
ya da dünyaya aciliyoruz ordaki bestekarlari yorumculari dinliyoruz.
bu ulke ki vakti zamanin da defter-i divanimiz eserini besteleyen ergüder yoldaş a yapmadiğini koymamiş ülkedir.
lambocum doldur bakalim plağa da koybakalim defter-i divanimizi. o yoksa rüya gibi ucan yillar olsun. ahmet özhan söylesin yalniz.
