unutulmaz olması için, uç duygulara gerek olmuyor. bazen sahneler aklınızdan çıkmaz. ankara'da üniversitenin ilk senesi ilk haftasında, liseden bir arkadaşımla cebeci dört yolda bir ev tutmuştuk. para yok pul yok. gidip ankara'nın ikinci el pazarı diye bilinen itfaiye pazarından iki yatak almıştık. diğer eşyaları yavaş yavaş alacaz, para yok ya. o ilk gün gece iki şişe şarap alıp oturmuştuk yataklardan birine. arkadaşım gitarla haşır neşirdi. bülent ortaçgilin değirmenler şarkısını çalışını ve söyleyişini unutmam işte. şarkıyı da ilk o zaman dinlemiştim. o sahne aklımdan çıkmaz.
