geçen gün ortaokul arkadaşımla karşılaştım, tabi yıllardır görüşmüyoruz, acaba o da beni tanıdı mı derken, selamlaşıp derin
bir muhabbete daldık yolun ortasında, tabi benim ağzım beş karış açık ebelek ebelek konuşuyorum yine. konudan konuya
atlayıp geçen kaç yılın özetini çıkarırken ben , absans nöbete girmiş gibi kaldım bi an, nefesim kesildi. algılıyamadım,
çoçuğun yüzüne boş boş bakıyorum. bir öksürdüm, meğersem sinek kaçmış ağzıma, bi de ben bunu farketmemişim, arkadaşta
girerken farketmiş, çaktırmıyor. öyle de salak bir durum. neyse efenim içine sıçılan muhabbetimiz bu şekilde son buldu.
çocuk bir de kendimi az da olsa iyi hisseeyim diye, çoçukken benim de ağzıma kaçmıştı demez mi? ben eşşek kadar oldum hala
kaçıyor arkadaş.
