arapça derslerinde yasaklanmasıdır. zaten derslerin sadece bir tanesi arapça, öyle değil mi? diğer derslerin arapça ile ilgisi yok.
kaldı ki, mesele imam hatiplerde türkçenin yasaklanması değil. imam hatiplerin kendisi zaten arap kültürünü yayma adına açılmış olan, frankofon liselerin arap versiyonu liseler. esas sorun, teog ayağına ermeniler dahil bütün öğrencilerin imam hatiplere tıkılması. üstüne normalde imam hatiplere gitmek istemeyen öğrenciler ve velileri, öğrenmek istemedikleri bir dilin zorla öğretilmesine, bunun için de okulda türkçe konuşmasının yasaklanmasına tepkililer.
benzer durum hollanda'da oldu. hollanda'da da türk okullarından birinde, aynı bu şekilde, sınıfta, derste, teneffüste türkçe konuşmayı yasaklamıştı. üç kez ihlal eden okuldan atılıyordu. ama onu dahi anlayışla karşılamak mümkün, adamlar kendi ülkelerinde resmi kurumda kendi resmi dilini öğretmek istiyor dersin hadi.
ama bu imam hatip meselesinin elle tutulur tarafı yok, kendi ülkesinde zorla imam hatip'e yazdırılmış öğrenciler okul kapısından içeri adım atarken arapça konuşmak zorundalar. anadilde eğitim bahanesi ile türkçe yerine arapça ve kürtçe'yi resmi dil yapmak isteyenler, memlekette müdür bırakmayıp hepsinin başına eğitim-bir-sen'li din kültürü öğretmenlerini getirenler, toplum mühendisliğinin yavaş ve derinden ilerlemesi ile mümkün olduğunu, karşı çıkanlara ise, sıffın savaşı gibi, kuran sayfalarını gösterdiler mızrakların ucuyla. şimdi de kendi ülkenin okulunda kendi dilini konuşmak yasak.
kimileri de ingilizce derslerini bahane edip ingilizce'ye karşı çıkılmadığını, arap kültür emperyalizmine karşı olmayı din düşmanlığı sanıyor. sor bakalım, imam hatipli arap emperyalizmine karşı çıkanlar, fulbrightlı amerikan emperyalizmini destekliyor muymuş?
