yıllarca bacaklarımdan nefret ettim sözlük. vücut yapıma göre oldukça kalınlar. lise hayatım boyunca etek giydiğim gün sayısı en fazla 20'dir. dışarıda da etek, elbise vs giyerken oldukça rahatsız olurdum. ve ne yaparsam yapayım yeterince inceltemeyeceğimi de biliyorum. ama bir gün aynaya bakarken dank etti. çok şükür dedim. bacaklarım var. yürüyebiliyorum, koşabiliyorum. sonra ne kadar aç gözlü yaratıklar olduğumuzu farkettim. bacaklara sahipken onları beğenmemek gibi bir lüksüm olmamalı. kimsenin olmamalı. aynaya her baktığımda sahip olduklarım için şükrederim sözlük.
küçük şeylere çok önem veriyorum. belki başak burcu olduğumdandır, bilmiyorum. ama hayran olduğum bir basketbolcunun * anlık da olsa bakması bile benim için önemlidir. ufak bir tebessüm, dokunuş. ya da yalan. ne kadar minik olursa olsun..
kayda değer bir şey yapmak istiyorum. önceki itirafımda dediğim gibi ya gider ses mühendisi olur, bir şarkı yaparım ya da şu gideceğim cast ajansında şansım falan açılır. bilmiyorum. ses mühendisliğini daha çok istiyorum. menajerliği devam ettirmek de istiyorum. bir şey yapmak istiyorum. okula gitmek, spora gitmek, maçlara gitmek kesmiyor. burayı büyük harflerle yazıyorum diyelim: bir şey yapmak istiyorum!
an itibariyle de doğum günüm sözlük. 20 yıl bitti. hala alışamadım şu yirmilere. tüm günüm pineklemekle geçecek. ne kadar eğlenceli bir doğum günü! olmasa da olurdu yani. neyse, buna alışmıştım son 3 4 yıldır.
iyi ki doğdum lan, seviyorum kendimi.
