"yakınlarınızı, yakından bildiklerinizi hiç kaybetmeyeceğinizi zannedersiniz. hâlbuki insan hayatı ne zaman idrak eder biliyor musunuz? kaybettiğiniz zaman. o ana kadar her şeyi büyük bir telaşla arzu edersiniz. büyük bir hedefiniz vardır: mutlu olmak, hep mutlu olmak. ama sonra kaybedersiniz. ah benim şaşkın oğlum! o gün kara bir diken yuttun ve o diken senin kalbini parçaladı. kalbinin acısı sabredebildiğin kadar büyüdü. artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak ama sağ kalacaksın, sağ kalmaya devam edeceksin. burada, bu dünyada olmaya devam edeceksin. çünkü babalarının ölülerini kaldırabilmek için çocuklarının sağ kalmaları gereklidir. bazılarıysa yapayalnız kalabilme cesaretine sahip doğarlar, korkmazlar. çünkü nadiren rastladığımız üzere kaybedecek hiçbir şeyleri yoktur. fakat size kaybedecek hiçbir şeyi olmayan bir adamdan daha kederlisi kimdir söyleyeyim mi? kazanacak hiçbir şeyi olmayan bir adam. o adam bitmek tükenmek bilmeyen bir matemin içindedir. çünkü onun yasını tutacak çocukları yoktur. hayatta kalma zorundadır. hayatla kalmak içinde büyük bir mucizeye ihtiyacı vardır. bilen bilir, yas tutmak büyük bir mucizedir."
