felsefesini ve düşünce tarzını beğendiğim teistik akım.
ortaçağ avrupasındaki dinsel fanatizme tepki olarak doğmuştur. ancak burda dikkat edilecek husus deistlerin tanrı'ya bir başka aracı kurum ve ruhban olmadan ulaşmayı dilemeleri ve bir aracı otorite tanımamalarıdır. sanıldığının aksine ateizmle uzaktan yakından bir alakaları yoktur. hatta deistler bu yönden düşünecek olursak sıradan bir dindara oranla çok daha fazla saf ve katıksız bir tanrı sevgisine sahipler. öyleki hiçbir dinsel otorite ve aracı oluşum tanımıyorlar.
düşünün, ilahiyat profesörü yaşar nuri öztürk'ün dahi şöyle bir lafı var:
