binlerce evin yüreğine kor düşmüş durumda şu an, çocukları güneydoğuda askerlik yapmakta olan binlerce aile, binlerce anne, binlerce baba perişan. onlarcası(!) daha da üzülecek, kendi üzüntümü düşünüp onlarınkinin yanında hiçbirşey olduğunu düşününce daha da kahroluyorum, aklıma gelen her türlü küfürü ediyorum. ne geliyor elimizden başka?
ama dah çok canımı sıkan hükümet, meclis, ordu artık kim varsa kim yetkiliyse sabrımız taştı gereken yapılacak diyor her seferinde, o gereken 25 yıldır yanlış yapılıyor işte, yetkililerde üzülmüştür elbette ellerinden geleni yapacaklardır her zamanki gibi, ama beceremiyorsunuz işte bırakın gidin bu işi becerebilecekler yapsın o zaman.
1 haftada 30 askeri şehit olmuşken cumhurbaşkanı kimin seçeceği kimin umurunda bu ülkede. ulan heriflerin nerede olduğu kimler olduğu belli işte, amerikan silahlarıyla gziyorlar bizim dağlarımızda, bizim almak için amerikaya yalvarıp bir sürü para döktüğümüz silahlar, avrupa'da ellerini kollarını sallayarak geziyorlar, para toplayıp organizasyonlar yapıyorlar dalga geçer gibi. bir çıkmış sınırötesini tartışıyoruz, evet bu işin çözümü sınırötesinde ama sınırlarımızın çok ötesinde, amerika'da, avrupa'da...
sonuç olarak kim ne yapacaksa, nasıl yapacaksa yapsın bitirsin bu işi.
