yıllar önce kayseriye amcamın cenazesine otobüs ile gidiyoruz. kızkardeşim, ben ve 4 yaşında yeğenim. koltukları 3 yerine 4 tane aldık. önlü arkalı alınan koltuklarda rahat edilmek amaç edilmiştir.
neyse,
yan tarafta bulunan kız ile tatlı tatlı keşişiyoruz. o zaman tablet-cep telefonu yok. uzun yolculuklarda insan iletişimi zorunlu olmakta..
akşama doğru yeğenimle oturmaktayım. insanı çıldırtan soruları "şuna bak, bu ne şu ne?" sorularına ya sabır çekerek cevap verirken kızkardeşim ön tarafta uzanmış uyuyor.
bir ara ayak ayak üzerine atayım derken karın ağrımamın sebebi olan gaz(ne gazı lan, bildiğin osuruk amk) part etti.
yan tarafımda olan kız kafasını çevirip baktığında yeğenime "aaaa yapma canım, ne kadar ayıp" diye kızın duyacağı osuruktan az bir volümde yeğene tatlı sert çıkıştım.
yeğen oturduğu koltuk üzerinde ayağa kakıp "anne anneeee" diye seslenirken ben kıza dönüp "çocuk işte" tebessümü atarken kızkardeşim "ne var" cümlesini bitirmeden yeğen " anne yaaaa! dayım osurup suçu benim üzerime atıyor" demez mi?
kayseriye kadar başımı koltukların arasına gömerek devekuşu yolculuğu yaptım.
