Bu ülkede dört mevsimi yaşıyoruz. Dağlarımız, denizlerimiz, yeşilliğimiz, tarihi eserlermiz, geçmişimiz, Destanlarımız, uygarlığın ilk adımlarının atıldığı topraklarımız ve medeniyetimiz var o kadar çok gurur duyacağımız gerçeklerimiz var ki, bir tek eskiden olan ama artık kaybettiğimiz insanlığımız yok. Yukarıda bahsettiklerim de zamanla bitecek lakin insan tek bir şeye üzülüyor sevgisizliğe. Haberleri izlemekten korkar oldum. Ülkenin her yerinde bir katliam. Ya ailesini kurşuna diziyor kendini bilmez biri ya da anasını, babasını "bu kadar mı kötü olduk" demeden edemiyor insan.
