metinleriyle, sepyadan renkli tona sonra geri sepyaya dönüşüyle, zona' nın ne kadar tehlikeli bir yer olsada huzur verici olmasıylada ve tabiki, tabikide müzikleriyle büyüleyen tarkovski filmidir. nedense hayatımda hiç bir filmde bu filmdeki kadar huzurlu hissetmedim, heleki en başta renkler sepya, mutfak eski, bir soba üstünde güğüm çok güzel kareydi çok duygulandım, çok özlemişim eskilerden eşyaları. mutfağın tek eksiği ampüllerin yuvarklak düğmeleri vardı eskiden belki tek eksiği oydu, belki de vardı da kameranın açısı yetmedide göremedim. son ders aşk ve üniversite filminde ferhan şensoy eski evine girdiği zaman açmaya çalıştığı bir yuvarlak ampül düğmesi vardı ya hah ondan bahsediyorum. o ampül düğmesi aslında eskilerde kalan eski bir detaydı ve stalkerın evinde görebilmeyi çok isterdim.
--spoiler bile olmayabilir, çünkü tarkovski yi anlamak kolay iş değil--
yönetmende 78 yılında bunu çok iyi başarmış, sepyadan renkliye geçişi ile, belki de demek istediği de bu olabilir. zona da herşey renkli çünkü şuanı, geleceği anlatmak için ama zona dan başka yerler hatta hayaller bile eski sepya renginde ama zona da, olduğu yerde***** herşey bütün renkleriyle kendini göstermektedir.
ve nedense film, dizi gibi şeylerde ara geçişler olduğu zaman hatta bazen müzik şarkı bile koyarlar, o zamanlarda hemen ileri sararım ama zona ya giderken ki tren sahnesinde ileri sarmak aklıma bile gelmedi.
bana göre bu filmi izleyenlerin çoğu şurda üstad ne demek istedi diye düşünürken ben filmde huzur buldum dostlar. gerçi tarkovski filmi çekerken iki kere kalp krizi geçirdiği söylenir.
filmin en çok etkileyen diğer yönü ise bu filmin sovyet zamanında çekilmiş olması.
