iyiye ve kötüye karar vermenin tek şartı, kişinin bu olguların kıstaslarını kendisinin koymasıdır. sadece iyiyi öğrenen kişinin, kötüye biçeceği değer anlamsız olacaktır. keza kötülük için de durum aynıdır.
her ne kadar zaman gazetesi ve cumhuriyet gazetesi, iyi ve kötü kavramlarının tam anlamıyla bir temsilcisi olmasa da, çoğunluğun günümüzde bu gazetelere biçtiği değer bu yöndedir. bu yüzden, bu gazetelerden tek birinin okuyan kişinin diğeri hakkında yorum yapması, bir nevi okuduğu gazetede yazılanları karşıdakine ezberden söylemesidir. ama her iki yayını edinen insan da bu gazetelerin ikisinin de yanlış olabileceğini söyleme şansına sahiptir.
