savaş kıyafetimle yani, beyaz içliğimle hazırlandığım savaş. çok pis havaya girdim!
önce, uykusu erken geliyor diye yatsı namazını vakti gelmeden kılıp, saat 8'de uyuyan annemi sıcacık yatağından uyandırdım. "anam, cağğnım anam... hadi kalk. kahraman oğlun savaşa gidiyor. onun çelimsiz ellerine kına yakmayacak mısın ha anam" dedim. babam, yattığı yerden burnumun üstüne uçan bir tekme atarak lafa girdi. hep böyle bir adamdı zaten babam. farklı, şaşırtan. belki de biraz ninja! sonra, yorganın altından "sktir git yat lan. ışığı da söndür çıkarken" dedi. ağzım, yüzüm kan içinde aynanın karşısına geçtim. aynada kendimi izledim. sonra histerik bir biçimde kendimi okşadım. kanımın tadına baktım. muzlu pudinge, biraz da yanık kabloya benziyordu tadı. "skerim savaşı da nesilleri de lan" deyip mutfağa gittim. "bu akşam içmeliyim" dedim ve kendime tuzlu bir ayran yaptım. şu an tuzlu ayran içiyor ve bir tepenin ardından bu kanlı savaşı izliyorum.
