izmir basın sitesi civarındaki huzur evinden binen yaşlı bir teyzenin ayrı tutulması gereken kişilerdir. bu teyzemiz o kadar neşeli ve hayat doludur ki otobüse her binişi bir konser gibi olur. şarkılar türküler söyler. repartuarı acayip geniştir. bir keresinde teyzenin ineceği durakta otobüs durur ve teyzenin inmesini bekler. kapılar açıktır fakat teyze inmez. şöför "hadi teyze inmeyecekmisin?" diye sorduğunda "dur şarkım bitsin ineceğim" diyerekten koparmıştır bizi.*
