David Oistrakh'ın 1957 yılında istanbul Saray Sineması'nda piyanist Jampolsky'yle verdiği resitalinde bir kadın izleyici vardır. Bu kadın, Nazım Hikmet'in aşkı Münevver Andaç'tır. Moskova'ya kaçan Nazım, Münevver'in resitali izlediğini öğrenince şu şiiri yazar:
"David Oystrah'a mektubumdur"
istanbul'a gitmişsiniz.
Konserinizdeymiş.
Çok bahtsız bir kadını bahtiyar etmişsiniz.
Yağmura uzanan iki yeşil yaprak gibi gözleri
bakmış parmaklarınıza.
Mektubunda: "Unuttum her şeyi," diyor.
Kahırlarından başka unutacak şeyi yok.
"Ağladım," diyor, "ferahladım."
"Dünya" diyor, "güzel, içim rahat."
