--spoiler--
bu hikaye bursa da olan cilimboz deresinde büyük büyük dedemin yaşadığı gerçek bir olayadır
--spoiler--
henüz ben doğmadan önce sene bilmem kaç... çağlayanı ikiye ayıran bu ürkütücü derenin kenarlarında gece geç saatler. bizim dede işten eve gitmekte. yokuş bitmek bilmeyen amansız bir düşmanlık gibi büyümekteyken gözünde, birden ensesinde patlayan şamarın acısıyla yarı uykulu gözleri fal taşı gibi açılır. arkasını döner kimse yok. çaresiz yoluna devam eder.soğukta nefesinin buğarı titrek ışıklar altında belli belirsiz ve kalp atışları giderek hızlanmakta. aniden köpek uluması duyar bu sefer de ve yine çekinerek geriye baktığında yokuşun az ilersinde duran beş ya da altı köpek dişlerini çıkarmış ona hırlamaktadır. dede hiç tereddüt etmeden koşmaya başlar ve köpekler de ardından... biraz daha koştuktan sonra sesler kesilir ve arkasına bakar köpekler yoktur, şaşırır çünkü bu tekdüze bayırda kaybolabilecekleri bir sapak yoktur. yoluna devam etmek için döner ve gözlerine inanamaz. köpeklerin iplerinden tutmuş uzunca bir adamla yokuşun başında onu beklemektedirler. dede iyice korkmuştur ve aklına gelen bildiği ne kadar dua varsa hepsini okumaya başlar yüksek sesle. o anda yukardaki kayalıklardan sesler gelir sanki aşağıya yuvarlanan kopmuş bir kaya parçasının çıkardığı sesi duyar gibidir. kafasını kaldırıp yukarı bakar ama ses kesilir. gelen giden yoktur.ürkekçe yokuşun sonuna onu korkutan manzarayı görmek için bakar ancak yerinde yeller esiyodru. tekrar bir süprizle karşılaşmamak için koşarak yolu tamamlar ve bir daha oraya uğramaz. daha sonradan bu olayın benzerlerinin başkaraının başına da geldiğini öğrenir. oradan geçerken derenin uçurumlarına atlayan gelin kız ve derinliklerinden gelen bebek ağlamaları gibi...
