Toplum olarak kabullenemediğimiz şey. -Gerçekçi ol imkansızı iste beni eleştirme canımı ye- Eleştiri kapımızı çalar kimi zaman "kim o? nerede o?" deriz ozan güven misali. Sonra delikten, kapıdan, camdan, bacadan bakarız bizi görmemişse evde yokmuş gibi yaparız. Misafirperver bi toplumuz belki ama misafir eleştiri olunca açılan kapılar bir elin parmağını geçmiyor maalesef. Terbiyesiz bir tavşan şunu bilir şunu söyler: eleştirilene kadar herkes eleştiriye açıktır.
