seneler seneler önce coğrafya dersi, ben arka sırada lak lak yapan tembel öğrenci. hoca ''ibret-i alem olsun'' diyerek kaldırdı beni tahtaya, ''söyle bakalım dedi 4 tarafı denizlerle çevrili kara parçasına ne denir???'' sınıfta sessizlik hüküm sürdü bi kaç saniye, herkes ağzımdan çıkacak cümleyi bekliyordu. a ile başlıyordu sanki cevap? ikinci harfi d olmalıydı. evet evet, ilk hece tamam 'ad'...
***
koca adam olmuşsun!! popüler bi cümle sanırım. pek sık duyuyorum zira. ''koca adam mı???'' diye düşünüyorum çoğunlukla. halbuki ben kendimi suyun üzerinde sektirmek için kıyıda yassı taş arayan çocuk gibi hissediyorum hala. koca adam olmak? her şeyin para ile ölçüldüğü devirde belli bi getirim olduğu için mi koca adam diye adlandırılıyorum acaba? yada okuduğum kitaplar mı bu tabiri insanların bana yakıştırmasına sebep? mümkün ama yeterli değil hiç biri. hem insan hayatının kaçıncı saniyesinden sonra koca adam olur ki? hayat geçiyor, koca adamlıktan kocamış olmaya yol alıyorum. geç kalıyorum hayata. yinede düşünüyorum koca adam olmak! ne zaman ve nasıl.
***
a ile başlıyordu sanki? ikinci harfi d olmalı. evet evet, ilk hece tamam 'ad'... üçüncü harf 'a'ydı sanırım. 'ada' ve son harfi 'm' olmalı, 'adam' evet, cevap 'adam.' kafamda cümleyi tam toparlıyorum ve öğretmene sorusunun karşılığını veriyorum.
''dört tarafı yalnızlıkla çevirili insan parçasına adam denir. hemde koca adam...''
düşünüyorum, etrafında kimsesi olmayan adaları düşünüyor, ada ile empati kuruyorum âdeta. acaba adam ve ada cümlesi aynı kökten mi geliyor' sorusu aklıma takılıyor. malum ikisi de yalnız, ikisi de kimsesiz.
kızıyor öğretmen sözlerime. 'otur' diyor 'sıfır verdim.'
ibret-i alem oluyorum cümle aleme. herkesin kıta olduğu yerde ada olduğum için parmakla gösteriliyorum. o an yalnız olmayan insanların bana bakarak tebessüm ettiklerini görüyorum. üzülüyorum, farkına varmadıkları için üzülüyorum. bütün kıtalar da birer adadır aslında. ne kadar uzaktan baktığına bağlı sonuçta, yalnızlık kadere tükenmezle düşülmüş bir not. şuan itibariyle okunmuyorsa o sayfaya gelmemişsin demektir, ölüm misali yalnızlık herkesin tatmak zorunda olduğu kezzap, her otobüsün ulaştığı durak. elbet bir gün herkes yalnız kalacak.
***
yinede herkesin kıta olduğu yerde ada olmanın hüznünü yaşıyorum şu sıralar. 'acaba' diye düşünüyorum sık sık 'şu dünyayı bir günlüğüne terk etsem kimse fark eder mi yokluğumu?'
-cevap e şıkkı hocam, hiçbiri.
-otur koca adam, sıfır.
