vakti zamanında ağır müslüman olan, beş vakit namaz kılıp cemaatlere karışan bir ateist olarak açıklayacağım kafa yapısıdır. ne gariptir ki bu kafa yapısını ne müslüman anlayabilir (daha doğrusu kabullenebilir) ne de doğuştan ateistler anlayabilir. anca benim gibi sonradan dönmeler anlar müslüman olmayı. şöyledir:
- allah sevgisi yoktur, inanılmaz derecede korku vardır.
- peygamber umurunda bile değildir. öyle ki muhammed uğruna ağlayanlara özenip yalandan ağlamaya çalışmışlığım vardır.
- devamlı bir vicdan azabı içerisindedir. "keşke namazı ertelemeseydim," gibi. hele ki namazın kılınmadığı dönemlerde bu zirve yapar, kanser eder adamı, kahreder.
- kuran'ı anlamsız ve faydasız bulur, hiçbir şey anlamaz. tabii burada mealinden bahsediyorum, varın siz arapça orijinalini düşünün.
- din hakkında en ufak bir şüphede "vardır allah'ın bir bildiği," veya "aslında böyle değildir ya," diye düşünür.
evet sevgili müslümanlar; çoğunuzdan daha dindar bir kişi iken vakti zamanında, buldum doğru yolu en sonunda. yapmayın etmeyin, mahvetmeyin hayatınızı. gerçek dine, dinsizliğe gelin. size söz veriyorum, inanılmaz özgür ve rahat hissedeceksinz. büyük bir yükten kurtulacaksınız.
