Orasinda burasinda gezerken aralikli olarak cuzdanimi kontrol ettigim yuce sehir...
Pazar gunu gelip gezmeye kalkarak, zihnimde istanbulu kismen katletmis oldum. Yanimda rehber kuzenlerim ve ailem olmasa herhalde ilk saatimde basip karsiyakaya donerdim...
Su anda bu yaziyi kiz kulesinin karsisinda bir cafede otururken yaziyorum ve diyebilirim ki anadolu yakasinin kesinlikle avrupa yakasina oranla yasanabilirligi daha fazla. bu sehir bu kadar insani kaldirmiyor. hele ki avrupa tarafi hic mi hic kaldirmiyor. Anadolu kismi yine bizim o taraflari andiriyor pek yabancilik cekmiyorum burada...
(taksime gidiyorum gece yazmaya devam edecegim entry israfi olmasin)
gittim, gordum, bildiriyorum...
Bastaki pesimist soylemlerimi bir kenara koyabiliriz oncelikle. su sozumun hala arkasindayim ama... evin anadoluda olacak, eglenmeye avrupaya gideceksin.
Fünikuler diye bir seye bindim egimli garip hastalikli bir alet. ve sunu anladim ki uskudar istanbulda her yere gidebilmek icin en uygun yer. karsiya bircok farkli sekilde gecebiliyorsunuz. kalabalik avrupaya gore cok daha az, bu da tercih sebebi.
Ama ne olursa olsun bir karsiyaka degil. Her taraf insan, her yer isik, hayata hic ara verilmiyor. insan yalniz kalamiyor...
E kaderden mi kederden mi bilinmez, birlikte de olamadigina gore, istanbul neye yarar?
Guzel guzel, 6 sene once gelmistim pek firsatim olmamisti gezmeye. ama bu kez karar vermek icin yeterli sebebe sahip oldum. istanbulda yasayabilirim...
