10. sınıftaydık yanlış hatırlamıyorsam, 4 ü kız olmak üzere 6 kişilik kemik bir arkadaş grubumuz var, hepimiz de fırlamalıktan nasibini almış ergenuslarız. gruptan bir arkadaşımızın annesi basur ameliyatı olmuş, ziyarete gittik. tabii ziyaret dışında her şeye benzeyen aktivite, kahkahalarla devam etmekteyken arkadaşın annesi -sevimli kadındı, severdi bizi, çokça da haşlardı-
"aaa yeter artık ne çok gürültü yaptınız, ameliyatlıyım ben sessiz oluverin biraz!". akanbinde sivri zekalı ben, dönüp göktuğa ( o iş çok karıştı sonra) "bu kadar rahatsız olduysa lafı g*tünden anlıyo bence" diye bir cümleyi gayri ihtiyari sarfetmiş ve arkamı dönmüş bulundum. Ayşe teyze trafik ışıklarından daha hızlı biçimde renk değiştiren suratıyla ve uzun geceliğini arka kısmından tutup genişletmek suretiyle arkamızda dikiliyordu. (bkz: bu da böyle bir yerin dibine girişimdir)
