doktorun karanlık muayenehanesinde meşin bir yatak üzerine sırtüstü yatırılmışım.
-sinir hastanesine gitmek istemem, diyorum.
-neden? diye soruyor.
-orada deliler var, bana saldırırlar,
diye yanıtlıyorum.
-bak, burada üst katta da belki deliler var, sana saldırıyorlar mı?
bir an düşünüyorum. loş muayenehane ve dışarıda kış akşamının yağmurundan başka hiçbir şey algılamıyorum. yorgunum.
-hayır.
-o zaman neden gitmeyecekmişsin?
kısa bir süre sonra şişli'deki hastanenin taş yapısından içeri giriyoruz. karanlık bir bahçeyi geçiyoruz. hafif meyilli bir yoldan iniyoruz. eski bir yapının tahta merdivenlerini çıkıyoruz. burası eskimişlik ve günlük yaşamın canlılıklarından uzaklık kokuyor. yaşlı hemşire önden gidiyor, arkasında yürüyen anneme soruyor:
-acaba kendini balkondan atar mı?
