ciddiyim bak. çocukken çizgi filmini izlediğim pokemon'un oyunu ile çok geç tanıştım. gameboy'da street fighter, goal falan oynuyordum, böyle karışık oyunlar ilgimi çekmiyordu. şimdi nerede pokemon desem millet gülüyor çocuk oyunu diye. ulan oynadığınız oyunlarda 4 tane karakter var, belli özellikleri aldığınızda sıradanlaşıyor. pokemon hem daha karışık, hem basit arayüzlü, hem daha eğlenceli. sıkıldığında kendini test etmek için nuzlocke falan yapıyorsun. lol gibi sürekli yanında laptop taşımak zorunda da değilsin. bak ben de lol falan oynamadım hiç.
fakat adı üstünde pokemon. iki öğretince etraftakilerin bir kısmı hastası oldu. herkesin çocukluğundan beri bilinçaltında ama kimse sevdiğini uluorta itiraf edemez. çünkü "bırak abi çocuk oyunu o yaa". bi tane ceryanlı sıçan pihaçu vardı di mi lan onda?
