yazdım, sildim. yazdım, sildim, yazdım, sildim. inanın ki en sade, en hafif ve en az yıpratıcı olanı bu oldu anca...
tam bir sene geçti "bu badireyi" atlatalıdır sayın sözlük. bir büyüğüm demişti "büyük lokma ye, büyük laf etme, getirme bu işleri aceleye olacağı varsa olur."
size yalvarıyorum "işte tam evleneceğim kız be!" dediğiniz o an var ya, o an... işte o anda bir soluklanın. Samimi söylüyorum 3 saniye derin nefes alın, bu nefesi 12 saniyede bırakın ve bunu 10 defa tekrarlayın. şaka gibi geliyor değil mi? ah be güzel dostum, keşke şaka olsa da eksilesen beni, mal mal konuşma deyip hor görsen...
amma ve lakin o deriiin nefesi almazsanız, ailenizi işin içine katacağınız haftada kızın meğerse 2 yıldır düşlediği biri olduğunu -senin benim küçükken angelina jolie ya da monica belluciyi düşlememiz gibi değil dert etme- ve bunu da annesi ve ardından hemen kendisiyle tasdikleyebileceğin an gelebilir. Emin olun o çekmediğiniz derin nefes kursağınızda kalmakla yetinmez, kalbinizi kanın bile geçmekte zorlanacağı en ücra, en umulmadık yerlerinden diri diri şiş geçirirmişcesine acıyla yutarsınız. boğulmak dilersiniz, ölüm çare değil. öldürmek istersiniz, kimi? dersiniz... Soğuk bir su iyi gider dersiniz.
ardından en iyisi dersiniz ki, en iyisi çay koy gitsin...
