cocukken bir zafer isareti olarak gordugum eylemdir.
ayni zamanda kalemlerim bitince de mutlu oluyordum. durmadan uclarini aciyordum bitsin diye. sonra silgi bitsin diye de deli gibi siliyordum eski defterlerimdeki yazilari.
hayir yani bu nasil bir safliktir? o silgiyi bitirmeyi amac olarak edinmek...
o kadar kendimi parcaladim, kac silgi ustunde deneyler yaptim ama bana misin demediler ya, biri bile bitmedi. cunku silgi biten bir sey degilmis.
sonra bu hirsimi, kalemlerin arkasindaki silgileri bitirerek yenmeye calistim. son derece uyuz bir seymis kalemin arkasindaki o silgi lazim olunca onu yerinde bulamamak.
