eleştiride ölçülerinin kaçtığını düşünüyorum. fakat aynı şekilde eleştirilirken bile doğru dürüst savlar öne sürmekten kaçıp hakaret etmek ulusalcı damarı güçlendirecektir. ideolojilerin dışına çıktığını ilan edip aslında seviyesizleşmek bizzat yeni bir ideolojidir. yeni nesil gericiliğin öne çıkmasıdır ve ulusalcılıkta bundan nasibini almaktadır.
ulusalcılığı yalnızca abd karşıtlığı olarak kabul etmek isteyenler ve milli kelimesini değiştirip ulusal yapmak biraz garip geliyor. ulusal enerji politikası, ulusal ekonomi, ulusal sermaye ve dahası...
ulusalcılığın antiemperyalizm iddiaları ise 20.yüzyılın fırlamıştır. ulus devleti yok etmeye çalışanlara karşı bir tepki olarak doğan ulusalcılık türkiyede yanlış anlaşılarak solun içine yerleştirilip antiemperyalizmin kalesi haline getirildi. halbuki günümüzde artık biliyoruzki antikapitalist olunmadan emperyalizme karşı çıkılamaz. yalnızca geçici bir süre çözüm sağlar fakat uzun vadede çözümsüzlük getirir.
dinci demokratlığın aslında totaliter ve hoşgörüsüz bir ideoloji olduğu günümüzde ulusalcı cephe her şeyi yanlış anlayarak milliyetçilerle olan birliktelikleri(aslında bu birlik refleksel bir birliktelik dolayısıyla aynı kapıya çıkar) ülkeyi gericiliğin en büyük kalesi haline getiriliyor ve ülke gerici bir kaç kampa ayrılıyor. ulusalcılığa getirelecek en büyük eleştiride bence budur. egemen güç olma arzuları. onun dışındakiler laf salatası ve iktidar savaşından öte değil.
