Haşaaa diye söze başlanir.Ne haddimize?diye devam edilir.Suç bizi gormedigini dusundugumuz tanrida degil tabiki bizdedir.Suc insanda .Insanin insana kiymasinda .zulmunde.ac gozlugunde.insanlari yonetmek isteme duygusunda.guclu olmak istemesinde.zayifi ezmek istemesinde.Dinlere cok itibar etmesinde.Dini kullanmak istemesinde.suc insanda.Bende bir zamanlar boyle hissetmistim.karanlik bi kuyudaymişcasina hic ışık yokmuş gibi diri diri bir mezara gömülmüş gibi "hissederken".tanrinin beni unuttugunu sanmistim.Neden mi bu kadar bencilim??çunku o kuyudan kendim cıktim.Ve ben Tanrinin beni unutmadigina inanmak istiyordum.Inanmak guzeldir.tipki sevgi gibi insani "iyilestirir"yaralarini sarar.
