bu hikayede geçen kişi ve kurumlar tamamen gerçektir.
güzide okulumun güzide kampüsünün kuytu bir yerinde -yeri ben seçmiştim kimsenin bilmediği kafa dinlemek için gittim bir yerdir- ayrılma konuşmasından sonra vuku bulan olay. şimdi ağlamak istemiyorum kesinlikle ağlamam gerektiğinin de farkındayım ama refleks gibi bir şey, mani olamadım,durduramadım göz yaşlarımı sonrası o çaresizlik içinde son çırpınışlar batıyor gemi farkındasın, artık geri dönüşü yok su almaya çoktan başlamış, filikaları indirip bir umut kurtuluruz belki diyerekten gitme kal diyorsun, o sırada mani olamadığın göz yaşlarında akıp gidiyor, son can yeleğini ona uzatıp gitmesini izlerken sen de gemi ile birlikte derin sularda kayboluyorsun...
buradan çıkarılacak ders; şimdi olsa asla olmayacak olay, güçlü olacaksın çok güçlü olmalısın,yenilgiyi kabul etmeyeceksin, bu maçın berabere bittiğini hissettireceksin, onsuz da gayet güzel olabileceğini göstereceksin, kimse peri padişahının kızı değil aslanım, her zaman daha iyisi vardır...
