arkadaşımızın emanet ettiği kediye 2 hafta boyunca adeta işkence etmiştik. kedi canından bıkkın yemeden içmeden kesilince, bende "üstün" zekam ve bir pipet yardımı ile kediye su içirmeye çalışıyordum. ne olduyda o an oldu. kedi nefessiz bir şekilde yere yığılmış, hareketsiz yatıyordu. boğazında kalmıştır diye olmayan sırtına vurup hayata döndürmeye çalışıyordum ama nafile... ve o an son çırpınışımla kediyi alıp salladım, salladım, salladım... ve evet yeniden yaşama dönmüştü.
o günden sonra hayvanlara olan bakış açım bambaşka bir boyuta geçti. hatta şu kadarını söyleyeyim, öğrenci evimizin içinde karargahlar kuran, otobanlar inşaa eden karınca kolonisini bile tatlı dille evimizi terk etmeleri konusunda uyarıyordum ve başarısız oluyordum. beraber uzunca bir süre yaşadık.son.
