Kendinizden sıkıldığınızda ve ne kadar kaçarsanız kaçın kurtulamadığınızda içinizden yükselen istek cümlesi.
Berbat ve uykusuz bir gecenin ardından güneşin doğmasıyla kendimi attım evden dışarı. Nefes alamıyordum duvarların ardında sanki. O kadar fazla yol yürüdüm ki ayaklarımın gücü bitene kadar.. deniz kenarına ulaştığımda farkettim mesafeyi. Banka yığıldım düşünmeden.. bir müddet sonra sesler artmaya ve Şehir uyanmaya başladı.. bana peçete uzatan yaşlı amcanın sesiyle irkildim.. yanıma oturduğunu bile farketmemiştim.. anlamaz gözlerle baktım elindekine.. bakışlarımdaki aptal ifadeyi anlamış olacak ki 'ağlıyorsun' dedi bana..
Hemen elimi yanağıma götürdüm ve gerçekten ıslanmışlardı ben farkında olmadan. Teşekkür ederek aldım peçeteyi ve gözlerimi kuruladım..
-ben şeker hastasıyım ve her sabah burada yürüyüş yaparım seni ilk defa görüyorum buralarda. Kimsin sen kızım?
+Kim olduğumu bilmiyorum.
-nasıl yani?
+ya da söyledikleri kişi olmak istemiyorum ben artık. Kimim ben karakelam.. gözümde canlanan manzaralar güzel değil..
-onları güzel yapacak olan sadece sensin güzel kızım. Şanssız olabilirsin olayları kontrol edemeyebilirsin ama kendini sevmek bakış açını değiştirecektir.
+Biliyorum fakat ben bugün kendim olmak istemiyorum.
Devamını anlatmamıyorum ama Değişik bir sohbetti.
Seni karşıma çıkarana teşekkür ediyorum..
