hak ettigini bulmus insandir. yaptigi kulislerle ersun yanal'in ayagini kaydirip onun yerine yerlesen bu zat, sonunda basarizlikla cezanlandirilarak, insana acaba ilahi adalet hakikaten var mi dedirttirmeyi basarmistir.
bir basarisizliktan ne kadar sevmesem de bir milli takimin bir turnuvaya katilmaktan daha geri kalmasindan daha mi önemlidir bir insana duyulan antipati. hayir tek basina o degil elbette. ama var olan bir putun yikilmasi icin maalesef bizim ülkemizde bunlar gerekiyor. yillar öncesinde türk futbolu üzerindeki mustafa denizli ve fatih terim hegemonyasindan bahsederken; bu insanlarin pesine bu kadar düsülmemesi gerektigi, bunlarin bu kadar büyütülmemesi gerektigini söylerken; yiginla teknik adam var onlara da sans tanilmasi güvenilmesi gerek derken, senol günes dünya kupasina katildiginda dahi o kalsin da takimi kore'ye fatih terim götürsün denildi. ne zaman bir bas sikismasi olsa, fatih terim akla geldi. ondan medet umuldu. kafalardaki bu beton duvarlari yikilmasi icin milli takimin basarisizligini dilemekten baska bir sey yoktu. o zaman belki futbolumzun üzerine karabasan gibi cöken bu mustafa denizli ve fatih terim ikilisinin kuluslerinden ve gücünden siyrilabiliriz artik. eminim ki, bundan iki yil önce, ersun yanal apar topar, sacma sapan nedenlerle kovulup yerine fatih terim getirilirken, bugün basliginin altina nefret kusanlarin %90 bayram ediyordu. fatih terim'in ne oldugunun anlasilmasi, yapilan isleminin ne kadar yanlis oldugunun görülmesi icin bu kafalara bunu anlatmakla ulasamiyorsunuz. takimin basarisizligini dilemek ve o sekilde sonuca varmak gerekiyor.
cok sükür oldu. zor oldu ama oldu. en basta olmamasi gereken, yani yanal ile devam edilmesi gerekirken, terim getirildi, sonra isvicre maclarindaki rezillikler yasandi, rezil rüsva olundu, ama bunun bas sorumlusu yine sarsilmadi yerinde. ancak bir turnuvadan daha mahrum kalinca anladi insanlar neyin ne oldugunu.
