hasretinle yandı gönlüm.
hep bekledim. hep bekledim be bir gün gelirsin diye. kapının deliğinden görmeyeyim diye yüzünü saklıyordun hep hayallerimde. her kapı çaldığında heyecanlanıyordum, acaba bu sefer gerçekten olacak mı, gerçekten gelen yüzünü saklayan sevdiğim mi diye. bugün anladım ki boşunaymış beklemelerim, heyecanlarım. sen hiç gelmemişsin ki bana yüreğini açarak, hep kandırmışsın beni yüzüme gülerek. bırakıp gittiğin gün geçer sanmıştım, gönlünün pusulası doğru yolu gösterir sanmıştım. oysa o pusula hiç beni göstermemiş ki bugüne kadar. ben hep bekledim, hasretin ısıtıyordu gönlümü beklerken, bana hasretin destek oluyordu. bugün de gelmedin ya, hasretinle yandı gönlüm, küllerini ellerimle havaya savurdum. savururken yeminler ettim kendime, bir daha böyle sevmeyeceğim diye. bir tane gönlüm vardı be, giderken ona da göz koymuşsun meğer. artık o gönlüm de yok, istesem de sevemem ki bu saatten sonra, kaptıracağım bir gönlüm bile yok.
