öncelikle "bu" ıslak odunla dövülesi insanların kullandığı bir kalıptır diyerek girişimi yapmak, tanım mecburiyetini halledip rahatça atıp tutmaya başlamak istiyorum..
matematikten beş kuruşluk çakmayıp, sınavlarda arkasından dedikodu yaptıkları o uyuz inek kıza muhtaç oldukları halde, nasıl olduysa tahtada dandik bir iki bilinmeyenli denklem sorusunu çözünce götleri havalanır, "kahretsin çok zekiyim" DERLER.
1.45 boyları ve 115 kilo olmaları sebebiyle, birisi de acır "senin de gözlerin/saçların güzel" tarzı bir teselli cümlesi kurarsa "kahretsin çok güzelim" DERLER.
cem yılmaz bozması aynı espriyi 9522nci tekrarlayışlarında olur da birisi gülme sesi ya da herhangi bir hırıltı çıkardığında "kahretsin çok espritüelim" derler.
diyeceklerdir de. bunları durduramazsınız. kendilerine olan o sonsuuz güvenlerini durduramazsınız. dünyadan ve kendilerinden (zırvalıklarından, yani) bihaberliklerini durduramazsınız. öyle kendini nimetten sayan, ne kadar gereksiz bir yaşam formu olduğunun ve acilen düzelmesi gerektiğinin farkında ol(a)mayan bir güruhturlar işte. yazık.
