Bu sıralar, kendi kendime konuşurken yakalıyorlar beni. Utanıyorum ama belli etmiyorum, korkuyorlar. Andrei gibi, gerçek dünya ile benim kafamda yer alan hayatları ve dünyaları karıştırır oldum. Kaldırımlardayım, yaşlı teyzelerin balkonlarında, yalnız adamların içindeyim.
Kendimden uzak hepinize yakınım. Korkmayın. derin olan bu nefesi bırakmak istediğim tek yer, unuttuğum adamın yüzü. Sizler korkmayın.
